Het Topidee in Je Hoofd
Wil je een startup beginnen? Krijg financiering van Y Combinator.
Juli 2010
Ik realiseerde me onlangs dat waar men 's ochtends in de douche over nadenkt, belangrijker is dan ik dacht. Ik wist dat het een goed moment was om ideeën te krijgen. Nu zou ik verder gaan: nu zou ik zeggen dat het moeilijk is om echt goed werk te leveren aan iets waar je niet onder de douche over nadenkt.
Iedereen die aan moeilijke problemen heeft gewerkt, is waarschijnlijk bekend met het fenomeen van hard werken om iets uit te zoeken, falen, en dan plotseling het antwoord een tijdje later zien terwijl je iets anders doet. Er is een soort denken dat je doet zonder het te proberen. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat dit soort denken niet alleen nuttig is bij het oplossen van moeilijke problemen, maar noodzakelijk. Het lastige is dat je het alleen indirect kunt beheersen. [1]
Ik denk dat de meeste mensen op elk gegeven moment één topidee in hun hoofd hebben. Dat is het idee waar hun gedachten naartoe zullen afdwalen als ze vrij mogen afdwalen. En dit idee zal dus de meeste baat hebben bij dat soort denken, terwijl andere ervan verstoken blijven. Wat betekent dat het een ramp is om het verkeerde idee het topidee in je hoofd te laten worden.
Wat dit voor mij duidelijk maakte, was dat ik een idee had dat ik twee lange periodes niet als topidee in mijn hoofd wilde hebben.
Ik had gemerkt dat startups veel minder gedaan kregen toen ze begonnen met geld inzamelen, maar het was pas toen we zelf geld inzamelen dat ik begreep waarom. Het probleem is niet de werkelijke tijd die het kost om investeerders te ontmoeten. Het probleem is dat zodra je begint met geld inzamelen, geld inzamelen het topidee in je hoofd wordt. Dat wordt waar je 's ochtends onder de douche over nadenkt. En dat betekent dat andere vragen dat niet zijn.
Ik had een hekel aan geld inzamelen toen ik Viaweb runde, maar ik was vergeten waarom ik er zo'n hekel aan had. Toen we geld inzamelen voor Y Combinator, herinnerde ik het me. Geldzaken worden bijzonder waarschijnlijk het topidee in je hoofd. De reden is dat ze dat moeten zijn. Het is moeilijk om geld te krijgen. Het is niet iets dat standaard gebeurt. Het gaat niet gebeuren, tenzij je het toestaat het ding te worden waar je onder de douche over nadenkt. En dan zul je weinig vooruitgang boeken met al het andere waar je liever aan zou werken. [2]
(Ik hoor vergelijkbare klachten van vrienden die hoogleraren zijn. Hoogleraren lijken tegenwoordig professionele fondsenwervers te zijn geworden die er een beetje onderzoek naast doen. Het is misschien tijd om dat te veranderen.)
De reden dat dit zo krachtig op me indrukte, is dat ik de voorgaande 10 jaar grotendeels kon nadenken over wat ik wilde. Dus het contrast toen ik dat niet kon, was scherp. Maar ik denk niet dat dit probleem uniek is voor mij, omdat vrijwel elke startup die ik heb gezien tot stilstand komt wanneer ze beginnen met geld inzamelen — of praten met overnemers.
Je kunt niet direct beheersen waar je gedachten naartoe afdwalen. Als je ze beheerst, dwalen ze niet af. Maar je kunt ze indirect beheersen door te beheersen in welke situaties je jezelf laat belanden. Dat is de les voor mij geweest: wees voorzichtig met wat je belangrijk laat worden voor je. Probeer jezelf in situaties te brengen waarin de meest dringende problemen degene zijn waar je over wilt nadenken.
Je hebt natuurlijk geen volledige controle. Een noodsituatie kan andere gedachten uit je hoofd verdrijven. Maar afgezien van noodsituaties heb je een flinke indirecte controle over wat het topidee in je hoofd wordt.
Ik heb ontdekt dat er twee soorten gedachten zijn die het vermijden waard zijn — gedachten zoals de Nijlbaars die op een manier interessantere ideeën verdringen. Eén heb ik al genoemd: gedachten over geld. Geld krijgen is bijna per definitie een aandachtsslokop. De andere zijn geschillen. Deze zijn ook op de verkeerde manier boeiend: ze hebben dezelfde klittenbandachtige vorm als werkelijk interessante ideeën, maar zonder de inhoud. Vermijd dus geschillen als je echt werk wilt verzetten. [3]
Zelfs Newton viel in deze valkuil. Na het publiceren van zijn kleurentheorie in 1672, raakte hij jarenlang afgeleid door geschillen, en concludeerde uiteindelijk dat de enige oplossing was te stoppen met publiceren:
Ik zie dat ik mezelf een slaaf van de Filosofie heb gemaakt, maar als ik mezelf bevrijd van de zaak van Mr Linus, zal ik er resoluut en voor altijd vaarwel tegen zeggen, behalve wat ik voor mijn privé-genoegen doe of laat uitkomen na mij. Want ik zie dat een mens hetzij moet besluiten niets nieuws uit te brengen, hetzij een slaaf wordt om het te verdedigen. [4]
Linus en zijn studenten in Luik behoorden tot de meest vasthoudende critici. Newtons biograaf Westfall lijkt te vinden dat hij overdreef:
Bedenk dat op het moment dat hij schreef, Newtons "slavernij" bestond uit vijf antwoorden aan Luik, in totaal veertien gedrukte pagina's, verspreid over een jaar.
Ik heb meer sympathie voor Newton. Het probleem waren niet de 14 pagina's, maar de pijn van deze stomme controverse die voortdurend werd her geïntroduceerd als het topidee in een geest die zo graag over andere dingen wilde nadenken.
Het andere wangetje aanbieden blijkt zelfzuchtige voordelen te hebben. Iemand die je onrecht aandoet, kwetst je tweemaal: eerst door het onrecht zelf, en daarna door je achteraf tijd te laten besteden aan het nadenken erover. Als je leert verwondingen te negeren, kun je tenminste het tweede deel vermijden. Ik heb gemerkt dat ik tot op zekere hoogte kan voorkomen dat ik nadenk over nare dingen die mensen mij hebben aangedaan door tegen mezelf te zeggen: dit verdient geen plaats in mijn hoofd. Ik ben altijd verheugd als ik ontdek dat ik de details van geschillen ben vergeten, omdat dat betekent dat ik er niet over heb nagedacht. Mijn vrouw denkt dat ik vergevingsgezinder ben dan zij, maar mijn motieven zijn puur egoïstisch.
Ik vermoed dat veel mensen er niet zeker van zijn wat op elk gegeven moment het topidee in hun hoofd is. Ik heb het er vaak mis over. Ik heb de neiging te denken dat het het idee is dat ik het topidee zou willen zijn, in plaats van degene die het is. Maar het is gemakkelijk om dit uit te zoeken: neem gewoon een douche. Naar welk onderwerp blijven je gedachten terugkeren? Als het niet is waar je over wilt nadenken, wil je misschien iets veranderen.
Noten
[1] Ongetwijfeld zijn er al namen voor dit soort denken, maar ik noem het "omgevingsgedachte" (ambient thought).
[2] Dit werd in ons geval bijzonder duidelijk, omdat geen van de fondsen die we ophaalden moeilijk was, en toch duurde het proces in beide gevallen maanden. Het verplaatsen van grote geldbedragen is nooit iets dat mensen nonchalant behandelen. De benodigde aandacht neemt toe met het bedrag — misschien niet lineair, maar zeker monotoon.
[3] Gevolg: vermijd administrateur te worden, of je baan zal bestaan uit het omgaan met geld en geschillen.
[4] Brief aan Oldenburg, geciteerd in Westfall, Richard, Life of Isaac Newton , p. 107.
Dank aan Sam Altman, Patrick Collison, Jessica Livingston en Robert Morris voor het lezen van concepten hiervan.