Schlep Blindness
Wil je een startup beginnen? Krijg financiering van Y Combinator.
Januari 2012
Er liggen geweldige startup-ideeën onbenut direct onder onze neus. Een reden waarom we ze niet zien, is een fenomeen dat ik schlep blindness noem. Schlep was oorspronkelijk een Jiddisch woord, maar is in de VS algemeen in gebruik geraakt. Het betekent een vervelende, onaangename taak.
Niemand houdt van schleps, maar hackers hebben er een speciale hekel aan. De meeste hackers die startups beginnen, zouden willen dat ze het konden doen door simpelweg wat slimme software te schrijven, ergens op een server te zetten en het geld te zien binnenstromen – zonder ooit met gebruikers te hoeven praten, met andere bedrijven te onderhandelen, of om te gaan met andermans kapotte code. Misschien is dat mogelijk, maar ik heb het nog niet gezien.
Een van de vele dingen die we bij Y Combinator doen, is hackers leren over de onvermijdelijkheid van schleps. Nee, je kunt geen startup beginnen door alleen maar code te schrijven. Ik herinner me dat ik dit zelf realiseerde. Er was een punt in 1995 waarop ik mezelf nog steeds probeerde ervan te overtuigen dat ik een bedrijf kon starten door alleen maar code te schrijven. Maar ik leerde al snel uit ervaring dat schleps niet alleen onvermijdelijk zijn, maar vrijwel waar het bedrijfsleven uit bestaat. Een bedrijf wordt gedefinieerd door de schleps die het zal ondernemen. En schleps moeten worden aangepakt zoals je een koud zwembad zou aanpakken: spring er gewoon in. Dat wil niet zeggen dat je onaangenaam werk per se moet zoeken, maar dat je er nooit voor terug moet deinzen als het op het pad naar iets groots ligt.
Het gevaarlijkste aan onze afkeer van schleps is dat veel ervan onbewust is. Je onderbewustzijn laat je geen ideeën zien die pijnlijke schleps met zich meebrengen. Dat is schlep blindness.
Het fenomeen beperkt zich niet tot startups. De meeste mensen besluiten niet bewust om niet in zo'n goede fysieke conditie te zijn als Olympische atleten, bijvoorbeeld. Hun onderbewustzijn beslist voor hen, terugdeinzend voor het werk dat ermee gemoeid is.
Het meest treffende voorbeeld van schlep blindness dat ik ken, is Stripe, of beter gezegd, het idee van Stripe. Al meer dan tien jaar wist elke hacker die online betalingen moest verwerken hoe pijnlijk die ervaring was. Duizenden mensen moeten van dit probleem hebben geweten. En toch, toen ze startups begonnen, besloten ze receptensites te bouwen, of aggregators voor lokale evenementen. Waarom? Waarom werken aan problemen waar weinigen veel om geven en niemand voor zal betalen, wanneer je een van de belangrijkste componenten van de wereldwijde infrastructuur zou kunnen repareren? Omdat schlep blindness mensen ervan weerhield het idee om betalingen te repareren zelfs maar te overwegen.
Waarschijnlijk vroeg niemand die zich bij Y Combinator aanmeldde om aan een receptensite te werken, eerst "moeten we betalingen repareren, of een receptensite bouwen?" en koos de receptensite. Hoewel het idee om betalingen te repareren daar in het volle zicht lag, zagen ze het nooit, omdat hun onderbewustzijn terugdeinsde voor de complicaties die ermee gemoeid waren. Je zou deals moeten sluiten met banken. Hoe doe je dat? Bovendien verplaats je geld, dus je moet omgaan met fraude, en mensen die proberen in te breken op je servers. Bovendien zijn er waarschijnlijk allerlei regelgevingen om aan te voldoen. Het is veel intimiderender om zo'n startup te beginnen dan een receptensite.
Die angst maakt ambitieuze ideeën dubbel zo waardevol. Naast hun intrinsieke waarde zijn ze als ondergewaardeerde aandelen in de zin dat er minder vraag naar is onder oprichters. Als je een ambitieus idee kiest, heb je minder concurrentie, omdat iedereen zal zijn afgeschrikt door de uitdagingen die ermee gepaard gaan. (Dit geldt ook voor het starten van een startup in het algemeen.)
Hoe overwin je schlep blindness? Eerlijk gezegd is het meest waardevolle tegengif voor schlep blindness waarschijnlijk onwetendheid. De meeste succesvolle oprichters zouden waarschijnlijk zeggen dat als ze toen ze hun bedrijf begonnen wisten welke obstakels ze moesten overwinnen, ze het misschien nooit waren begonnen. Misschien is dat een reden waarom de meest succesvolle startups van allemaal zo vaak jonge oprichters hebben.
In de praktijk groeien de oprichters mee met de problemen. Maar niemand lijkt dat te kunnen voorzien, zelfs oudere, meer ervaren oprichters niet. Dus de reden dat jongere oprichters een voordeel hebben, is dat ze twee fouten maken die elkaar opheffen. Ze weten niet hoeveel ze kunnen groeien, maar ze weten ook niet hoeveel ze zullen moeten. Oudere oprichters maken slechts de eerste fout.
Onwetendheid kan echter niet alles oplossen. Sommige ideeën brengen zo duidelijk angstaanjagende schleps met zich mee dat iedereen ze kan zien. Hoe zie je zulke ideeën? De truc die ik aanbeveel, is om jezelf buiten beeld te laten. In plaats van te vragen "welk probleem moet ik oplossen?", vraag "welk probleem zou ik willen dat iemand anders voor mij oplost?" Als iemand die betalingen moest verwerken vóór Stripe, had geprobeerd dat te vragen, zou Stripe een van de eerste dingen zijn geweest die ze wensten.
Het is nu te laat om Stripe te zijn, maar er is nog genoeg kapot in de wereld, als je weet hoe je het moet zien.
Dank aan Sam Altman, Paul Buchheit, Patrick Collison, Aaron Iba, Jessica Livingston, Emmett Shear en Harj Taggar voor het lezen van concepten hiervan.