Hoe je Silicon Valley kunt zijn

Mei 2006

(Dit essay is gebaseerd op een keynote op Xtech.)

Kun je Silicon Valley elders reproduceren, of is er iets unieks aan?

Het zou niet verrassend zijn als het moeilijk te reproduceren was in andere landen, want je zou het ook niet in de meeste delen van de VS kunnen reproduceren. Wat is er nodig om hier zelfs maar een silicon valley te maken?

Wat er nodig is, zijn de juiste mensen. Als je de juiste tienduizend mensen van Silicon Valley naar Buffalo kon laten verhuizen, zou Buffalo Silicon Valley worden. [1]

Dat is een opvallende afwijking van het verleden. Tot een paar decennia geleden was geografie het lot van steden. Alle grote steden lagen aan waterwegen, omdat steden geld verdienden met handel, en water de enige economische manier van verschepen was.

Nu zou je overal een geweldige stad kunnen maken, als je de juiste mensen erheen kon krijgen. Dus de vraag hoe je een silicon valley maakt, wordt: wie zijn de juiste mensen, en hoe krijg je ze zover dat ze verhuizen?

Twee soorten

Ik denk dat je maar twee soorten mensen nodig hebt om een technologiehub te creëren: rijke mensen en nerds. Zij zijn de beperkende reagentia in de reactie die startups voortbrengt, omdat zij de enigen zijn die aanwezig zijn wanneer startups beginnen. Iedereen anders zal verhuizen.

Observatie bevestigt dit: binnen de VS zijn steden startup-hubs geworden als en slechts als ze zowel rijke mensen als nerds hebben. Weinig startups gebeuren bijvoorbeeld in Miami, want hoewel het vol zit met rijke mensen, heeft het weinig nerds. Het is niet het soort plek waar nerds graag wonen.

Terwijl Pittsburgh het tegenovergestelde probleem heeft: genoeg nerds, maar geen rijke mensen. De top computerwetenschappelijke afdelingen in de VS zijn naar verluidt MIT, Stanford, Berkeley en Carnegie-Mellon. MIT leverde Route 128. Stanford en Berkeley leverden Silicon Valley. Maar Carnegie-Mellon? Het record slaat daar over. Lager op de lijst leverde de University of Washington een hightechgemeenschap in Seattle, en de University of Texas in Austin een in Austin. Maar wat gebeurde er in Pittsburgh? En in Ithaca, de thuisbasis van Cornell, die ook hoog op de lijst staat?

Ik groeide op in Pittsburgh en ging naar de universiteit in Cornell, dus ik kan voor beide antwoorden geven. Het weer is verschrikkelijk, vooral in de winter, en er is geen interessante oude stad om dat goed te maken, zoals in Boston. Rijke mensen willen niet in Pittsburgh of Ithaca wonen. Dus hoewel er genoeg hackers zijn die startups zouden kunnen starten, is er niemand om in hen te investeren.

Geen bureaucraten

Heb je de rijke mensen echt nodig? Zou het niet werken om de overheid te laten investeren in de nerds? Nee, dat zou niet werken. Startup-investeerders zijn een apart soort rijke mensen. Ze hebben zelf vaak veel ervaring in de technologiebranche. Dit (a) helpt hen de juiste startups te kiezen, en (b) betekent dat ze naast geld ook advies en connecties kunnen leveren. En het feit dat ze een persoonlijk belang hebben bij de uitkomst zorgt ervoor dat ze echt opletten.

Bureaucraten zijn van nature het exacte tegenovergestelde van startup-investeerders. Het idee dat zij startup-investeringen zouden doen, is komisch. Het zou zijn als wiskundigen die Vogue runnen -- of misschien accurater, Vogue-redacteuren die een wiskundetijdschrift runnen. [2]

Hoewel de meeste dingen die bureaucraten doen, doen ze inderdaad slecht. We merken het meestal gewoon niet, omdat ze alleen hoeven te concurreren met andere bureaucraten. Maar als startup-investeerders zouden ze moeten concurreren met professionals met veel meer ervaring en motivatie.

Zelfs bedrijven met interne VC-groepen verbieden ze over het algemeen om hun eigen investeringsbeslissingen te nemen. De meesten mogen alleen investeren in deals waarbij een gerenommeerde private VC-firma als leadinvesteerder optreedt.

Geen gebouwen

Als je Silicon Valley gaat bekijken, zie je gebouwen. Maar het zijn de mensen die het Silicon Valley maken, niet de gebouwen. Ik lees af en toe over pogingen om "technologieparken" elders op te zetten, alsof het actieve ingrediënt van Silicon Valley de kantoorruimte was. Een artikel over Sophia Antipolis schepte op dat bedrijven daar Cisco, Compaq, IBM, NCR en Nortel hadden. Realiseren de Fransen zich niet dat dit geen startups zijn?

Het bouwen van kantoorgebouwen voor technologiebedrijven levert je geen silicon valley op, omdat de cruciale fase in het leven van een startup plaatsvindt voordat ze dat soort ruimte willen. De cruciale fase is wanneer ze drie jongens zijn die vanuit een appartement opereren. Waar de startup zich ook bevindt wanneer deze gefinancierd wordt, daar blijft hij. De bepalende kwaliteit van Silicon Valley is niet dat Intel of Apple of Google er kantoren hebben, maar dat ze er begonnen zijn.

Dus als je Silicon Valley wilt reproduceren, moet je die twee of drie oprichters reproduceren die rond een keukentafel zitten en besluiten een bedrijf te starten. En om dat te reproduceren heb je die mensen nodig.

Universiteiten

Het opwindende is dat je alleen de mensen nodig hebt. Als je een kritische massa van nerds en investeerders ergens zou kunnen laten wonen, zou je Silicon Valley kunnen reproduceren. En beide groepen zijn zeer mobiel. Ze gaan waar het leven goed is. Dus wat maakt een plek goed voor hen?

Wat nerds leuk vinden, zijn andere nerds. Slimme mensen gaan overal naartoe waar andere slimme mensen zijn. En in het bijzonder, naar geweldige universiteiten. In theorie zouden er andere manieren kunnen zijn om ze aan te trekken, maar tot nu toe lijken universiteiten onmisbaar. Binnen de VS zijn er geen technologiehubs zonder eersteklas universiteiten -- of in ieder geval, eersteklas computerwetenschappelijke afdelingen.

Dus als je een silicon valley wilt maken, heb je niet alleen een universiteit nodig, maar een van de top handvol ter wereld. Het moet goed genoeg zijn om als magneet te fungeren, die de beste mensen van duizenden kilometers afstand aantrekt. En dat betekent dat het moet kunnen concurreren met bestaande magneten zoals MIT en Stanford.

Dit klinkt moeilijk. Eigenlijk zou het makkelijk kunnen zijn. Mijn professor-vrienden, wanneer ze beslissen waar ze willen werken, overwegen ze één ding boven alles: de kwaliteit van de andere faculteit. Wat professoren aantrekt, zijn goede collega's. Dus als je erin zou slagen om, en masse, een aanzienlijk aantal van de beste jonge onderzoekers te werven, zou je een eersteklas universiteit uit het niets kunnen creëren. En dat zou je voor verrassend weinig kunnen doen. Als je 200 mensen aanwervingsbonussen van $3 miljoen per stuk zou betalen, zou je een faculteit kunnen samenstellen die vergeleken kan worden met elke ter wereld. En vanaf dat punt zou de kettingreactie zelfvoorzienend zijn. Dus wat het ook kost om een middelmatige universiteit te vestigen, voor een extra half miljard of zo zou je er een geweldige kunnen hebben. [3]

Persoonlijkheid

Echter, het louter creëren van een nieuwe universiteit zou niet genoeg zijn om een silicon valley te starten. De universiteit is slechts het zaad. Het moet op de juiste bodem worden geplant, anders zal het niet ontkiemen. Plant het op de verkeerde plaats, en je creëert alleen maar Carnegie-Mellon.

Om startups te produceren, moet je universiteit in een stad liggen die andere attracties heeft dan de universiteit. Het moet een plek zijn waar investeerders willen wonen, en waar studenten willen blijven nadat ze zijn afgestudeerd.

De twee houden van veel van dezelfde dingen, omdat de meeste startup-investeerders zelf nerds zijn. Dus wat zoeken nerds in een stad? Hun smaak is niet volledig anders dan die van andere mensen, omdat veel van de steden die ze het leukst vinden in de VS ook grote toeristische bestemmingen zijn: San Francisco, Boston, Seattle. Maar hun smaak kan ook niet helemaal mainstream zijn, omdat ze andere grote toeristische bestemmingen, zoals New York, Los Angeles en Las Vegas, niet waarderen.

Er is de laatste tijd veel geschreven over de "creatieve klasse". De these lijkt te zijn dat naarmate rijkdom steeds meer uit ideeën voortkomt, steden alleen zullen floreren als ze degenen aantrekken die ze hebben. Dat is zeker waar; het was zelfs de basis van de welvaart van Amsterdam 400 jaar geleden.

Veel smaak van nerds delen ze met de creatieve klasse in het algemeen. Ze houden bijvoorbeeld van goed bewaarde oude wijken in plaats van cookie-cutter buitenwijken, en van lokaal bezeten winkels en restaurants in plaats van nationale ketens. Net als de rest van de creatieve klasse, willen ze ergens wonen met persoonlijkheid.

Wat is persoonlijkheid precies? Ik denk dat het het gevoel is dat elk gebouw het werk is van een verschillende groep mensen. Een stad met persoonlijkheid is een stad die niet massaproductie voelt. Dus als je een startup-hub wilt maken -- of een stad die de "creatieve klasse" wil aantrekken -- moet je waarschijnlijk grote ontwikkelingsprojecten verbieden. Wanneer een groot gebied door één enkele organisatie is ontwikkeld, kun je dat altijd zien. [4]

De meeste steden met persoonlijkheid zijn oud, maar dat hoeft niet. Oude steden hebben twee voordelen: ze zijn dichter, omdat ze werden aangelegd voordat auto's bestonden, en ze zijn gevarieerder, omdat ze één gebouw tegelijk werden gebouwd. Je zou beide nu kunnen hebben. Zorg gewoon voor bouwvoorschriften die de dichtheid garanderen, en verbied grootschalige ontwikkelingen.

Een gevolgtrekking is dat je de grootste ontwikkelaar van allemaal buiten moet houden: de overheid. Een overheid die vraagt: "Hoe kunnen we een silicon valley bouwen?" heeft waarschijnlijk gefaald door de manier waarop ze de vraag hebben geformuleerd. Je bouwt geen silicon valley; je laat er een groeien.

Nerds

Als je nerds wilt aantrekken, heb je meer nodig dan een stad met persoonlijkheid. Je hebt een stad met de juiste persoonlijkheid nodig. Nerds zijn een aparte subset van de creatieve klasse, met andere smaken dan de rest. Je kunt dit het duidelijkst zien in New York, dat veel creatieve mensen aantrekt, maar weinig nerds. [5]

Wat nerds leuk vinden, is het soort stad waar mensen rondlopen en glimlachen. Dit sluit LA uit, waar niemand überhaupt loopt, en ook New York, waar mensen lopen, maar niet glimlachend. Toen ik op de universiteit zat in Boston, kwam een vriendin uit New York op bezoek. Op de metro terug van de luchthaven vroeg ze: "Waarom glimlacht iedereen?" Ik keek en ze glimlachten niet. Ze zagen er gewoon zo uit vergeleken met de gezichtsuitdrukkingen waar zij aan gewend was.

Als je in New York hebt gewoond, weet je waar die gezichtsuitdrukkingen vandaan komen. Het is het soort plek waar je geest misschien opgewonden is, maar je lichaam weet dat het een slechte tijd heeft. Mensen genieten er niet zozeer van om er te wonen als wel dat ze het doorstaan ​​omwille van de opwinding. En als je van bepaalde soorten opwinding houdt, is New York onvergelijkbaar. Het is een centrum van glamour, een magneet voor alle kortere halfwaardetijd-isotopen van stijl en roem.

Nerds geven niet om glamour, dus voor hen is de aantrekkingskracht van New York een mysterie. Mensen die van New York houden, betalen een fortuin voor een klein, donker, lawaaierig appartement om in een stad te wonen waar de coole mensen echt cool zijn. Een nerd kijkt naar die deal en ziet alleen: betaal een fortuin voor een klein, donker, lawaaierig appartement.

Nerds zullen een premie betalen om in een stad te wonen waar de slimme mensen echt slim zijn, maar daar hoef je niet zoveel voor te betalen. Het is vraag en aanbod: glamour is populair, dus je moet er veel voor betalen.

De meeste nerds houden van rustigere genoegens. Ze houden van cafés in plaats van clubs; tweedehands boekwinkels in plaats van modieuze kledingwinkels; wandelen in plaats van dansen; zonlicht in plaats van hoge gebouwen. Het idee van een nerd van het paradijs is Berkeley of Boulder.

Jeugd

Het zijn de jonge nerds die startups starten, dus het zijn juist zij die de stad moet aanspreken. De startup-hubs in de VS zijn allemaal jonge, levendige steden. Dit betekent niet dat ze nieuw moeten zijn. Cambridge heeft het oudste stadsplan van Amerika, maar het voelt jong omdat het vol zit met studenten.

Wat je niet kunt hebben, als je een silicon valley wilt creëren, is een grote, bestaande bevolking van stijve mensen. Het zou tijdverspilling zijn om te proberen de fortuinen van een krimpende industriestad als Detroit of Philadelphia om te keren door startups aan te moedigen. Die plaatsen hebben te veel momentum in de verkeerde richting. Je kunt beter beginnen met een blanco lei in de vorm van een kleine stad. Of nog beter, als er een stad is waar jonge mensen al naartoe trekken, die.

De Bay Area was decennialang een magneet voor de jonge en optimistische mensen voordat het geassocieerd werd met technologie. Het was een plek waar mensen naartoe gingen op zoek naar iets nieuws. En zo werd het synoniem met Californische gekte. Daar is nog steeds veel van. Als je een nieuwe rage zou willen starten -- een nieuwe manier om je "energie" te focussen, bijvoorbeeld, of een nieuwe categorie van dingen die je niet mag eten -- de Bay Area zou de plek zijn om dat te doen. Maar een plek die eigenaardigheid tolereert in de zoektocht naar het nieuwe, is precies wat je wilt in een startup-hub, omdat het economisch gezien dat is wat startups zijn. De meeste goede startup-ideeën lijken een beetje gek; als het duidelijk goede ideeën waren, had iemand ze al gedaan.

(Hoeveel mensen willen computers in hun huizen? Wat, nog een zoekmachine?)

Dat is de connectie tussen technologie en liberalisme. Zonder uitzondering zijn de hightech steden in de VS ook de meest liberale. Maar het is niet omdat liberalen slimmer zijn dat dit zo is. Het is omdat liberale steden eigenaardige ideeën tolereren, en slimme mensen hebben per definitie eigenaardige ideeën.

Omgekeerd kan een stad die geprezen wordt omdat ze "solide" is of "traditionele waarden" vertegenwoordigt, een prima plek zijn om te wonen, maar het zal nooit slagen als startup-hub. De presidentsverkiezingen van 2004, hoewel in andere opzichten een ramp, leverden ons handig een kaart per county van dergelijke plaatsen. [6]

Om jongeren aan te trekken, moet een stad een intact centrum hebben. In de meeste Amerikaanse steden is het centrum verlaten, en de groei, indien aanwezig, is in de buitenwijken. De meeste Amerikaanse steden zijn binnenstebuiten gekeerd. Maar geen van de startup-hubs heeft dat: niet San Francisco, of Boston, of Seattle. Ze hebben allemaal intacte centra. [7] Ik vermoed dat geen enkele stad met een dood centrum kan worden omgevormd tot een startup-hub. Jonge mensen willen niet in de buitenwijken wonen.

Binnen de VS zijn de twee steden waarvan ik denk dat ze het gemakkelijkst kunnen worden omgevormd tot nieuwe silicon valleys, Boulder en Portland. Beide hebben het soort bruisende gevoel dat jongeren aantrekt. Ze zijn elk slechts een geweldige universiteit verwijderd van het worden van een silicon valley, als ze dat zouden willen.

Tijd

Een geweldige universiteit nabij een aantrekkelijke stad. Is dat alles wat nodig is? Dat was alles wat nodig was om de oorspronkelijke Silicon Valley te maken. Silicon Valley traceert zijn oorsprong naar William Shockley, een van de uitvinders van de transistor. Hij deed het onderzoek waarvoor hij de Nobelprijs won bij Bell Labs, maar toen hij in 1956 zijn eigen bedrijf begon, verhuisde hij naar Palo Alto om het te doen. Destijds was dat een vreemde zaak. Waarom deed hij dat? Omdat hij er was opgegroeid en zich herinnerde hoe leuk het was. Nu is Palo Alto een buitenwijk, maar toen was het een charmant universiteitsstadje -- een charmant universiteitsstadje met perfect weer en San Francisco slechts een uur verderop.

De bedrijven die nu Silicon Valley domineren, zijn allemaal op verschillende manieren afgeleid van Shockley Semiconductor. Shockley was een moeilijke man, en in 1957 verlieten zijn topmensen -- "de verraderlijke acht" -- om een nieuw bedrijf te starten, Fairchild Semiconductor. Onder hen waren Gordon Moore en Robert Noyce, die later Intel oprichtten, en Eugene Kleiner, die het VC-bedrijf Kleiner Perkins oprichtte. Tweeënveertig jaar later financierde Kleiner Perkins Google, en de partner die verantwoordelijk was voor de deal was John Doerr, die in 1974 naar Silicon Valley kwam om voor Intel te werken.

Dus hoewel veel van de nieuwste bedrijven in Silicon Valley niets met silicium maken, lijken er altijd meerdere verbanden te zijn met Shockley. Er zit een les in: startups baren startups. Mensen die voor startups werken, starten hun eigen. Mensen die rijk worden van startups, financieren nieuwe. Ik vermoed dat dit soort organische groei de enige manier is om een startup-hub te produceren, omdat het de enige manier is om de benodigde expertise te laten groeien.

Dat heeft twee belangrijke implicaties. De eerste is dat je tijd nodig hebt om een silicon valley te laten groeien. De universiteit zou je in een paar jaar kunnen creëren, maar de startup-gemeenschap eromheen moet organisch groeien. De cyclustijd wordt beperkt door de tijd die een bedrijf nodig heeft om succesvol te zijn, wat waarschijnlijk gemiddeld ongeveer vijf jaar is.

De andere implicatie van de hypothese van organische groei is dat je niet een beetje een startup-hub kunt zijn. Je hebt een zelfvoorzienende kettingreactie, of niet. Observatie bevestigt dit ook: steden hebben een startup-scene, of niet. Er is geen middenweg. Chicago heeft het op twee na grootste stedelijke gebied van Amerika. Als bron van startups is het verwaarloosbaar vergeleken met Seattle, nummer 15.

Het goede nieuws is dat het initiële zaadje vrij klein kan zijn. Shockley Semiconductor, hoewel zelf niet erg succesvol, was groot genoeg. Het bracht een kritische massa van experts in een belangrijke nieuwe technologie samen op een plek waar ze het leuk genoeg vonden om te blijven.

Concurreren

Natuurlijk wordt een potentiële silicon valley geconfronteerd met een obstakel dat de oorspronkelijke niet had: het moet concurreren met Silicon Valley. Kan dat? Waarschijnlijk wel.

Een van de grootste voordelen van Silicon Valley zijn de durfkapitaalfondsen. Dit was in de tijd van Shockley geen factor, omdat VC-fondsen niet bestonden. Sterker nog, Shockley Semiconductor en Fairchild Semiconductor waren helemaal geen startups in onze zin. Het waren dochterondernemingen -- respectievelijk van Beckman Instruments en Fairchild Camera and Instrument. Die bedrijven waren blijkbaar bereid dochterondernemingen op te richten waar de experts wilden wonen.

Durfkapitaal investeerders geven echter de voorkeur aan startups binnen een uur rijden. Ten eerste merken ze startups in de buurt eerder op. Maar als ze startups in andere steden opmerken, geven ze er de voorkeur aan dat ze verhuizen. Ze willen niet hoeven te reizen om bestuursvergaderingen bij te wonen, en in ieder geval zijn de kansen op succes hoger in een startup-hub.

Het centraliserende effect van durfkapitaalbedrijven is dubbel: ze zorgen ervoor dat startups zich om hen heen vormen, en die trekken meer startups aan via overnames. En hoewel het eerste misschien verzwakt omdat het nu zo goedkoop is om sommige startups te starten, lijkt het tweede nog net zo sterk als altijd. Drie van de meest bewonderde "Web 2.0"-bedrijven zijn buiten de gebruikelijke startup-hubs gestart, maar twee ervan zijn al binnengehaald via overnames.

Dergelijke centraliserende krachten maken het moeilijker voor nieuwe silicon valleys om te starten. Maar zeker niet onmogelijk. Uiteindelijk berust de macht bij de oprichters. Een startup met de beste mensen zal winnen van een startup met financiering van beroemde VC's, en een startup die voldoende succesvol was, zou nooit hoeven te verhuizen. Dus een stad die genoeg aantrekkingskracht kon uitoefenen op de juiste mensen, zou Silicon Valley kunnen weerstaan en misschien zelfs overtreffen.

Ondanks al zijn macht heeft Silicon Valley een grote zwakte: het paradijs dat Shockley in 1956 vond, is nu één gigantische parkeerplaats. San Francisco en Berkeley zijn geweldig, maar ze zijn veertig mijl verderop. Silicon Valley zelf is zielsdodende voorstedelijke verspreiding. Het heeft fantastisch weer, wat het aanzienlijk beter maakt dan de zielsdodende verspreiding van de meeste andere Amerikaanse steden. Maar een concurrent die erin slaagde verspreiding te vermijden, zou een echt voordeel hebben. Alles wat een stad nodig heeft, is het soort plek waar de volgende verraderlijke acht naar kijkt en zegt: "Ik wil hier blijven", en dat zou genoeg zijn om de kettingreactie te starten.

Noten

[1] Het is interessant om te overwegen hoe laag dit aantal zou kunnen zijn. Ik vermoed dat vijfhonderd genoeg zou zijn, zelfs als ze geen activa konden meebrengen. Waarschijnlijk slechts dertig, als ik ze zou mogen kiezen, zou genoeg zijn om Buffalo te veranderen in een significante startup-hub.

[2] Bureaucraten slagen erin om onderzoeksfinanciering redelijk goed toe te wijzen, maar alleen omdat (net als een interne VC-fonds) ze het grootste deel van het selectiewerk uitbesteden. Een professor aan een beroemde universiteit die hoog aangeschreven staat bij zijn collega's, krijgt vrijwel zeker financiering, ongeacht het voorstel. Dat zou niet werken voor startups, waarvan de oprichters niet gesponsord worden door organisaties, en vaak onbekenden zijn.

[3] Je zou het allemaal tegelijk moeten doen, of in ieder geval een hele afdeling tegelijk, omdat mensen eerder zouden komen als ze wisten dat hun vrienden er ook waren. En je zou waarschijnlijk vanaf nul moeten beginnen, in plaats van te proberen een bestaande universiteit te upgraden, anders zou veel energie verloren gaan aan wrijving.

[4] Hypothese: Elk plan waarbij meerdere onafhankelijke gebouwen worden gestript of gesloopt om als één project te worden "herontwikkeld", is een nettoverlies aan persoonlijkheid voor de stad, met uitzondering van de omzetting van gebouwen die voorheen niet publiek waren, zoals pakhuizen.

[5] Enkele startups worden gestart in New York, maar minder dan een tiende per hoofd van de bevolking dan in Boston, en meestal in minder nerd-achtige gebieden zoals financiën en media.

[6] Sommige blauwe counties zijn valse positieven (die de resterende macht van Democratische partijmachines weerspiegelen), maar er zijn geen valse negatieven. Je kunt veilig alle rode counties afschrijven.

[7] Sommige "stadsvernieuwings"-experts probeerden Boston's in de jaren zestig te vernietigen, waardoor het gebied rond het stadhuis een troosteloze woestenij werd, maar de meeste buurten weerstonden hen met succes.

Dank aan Chris Anderson, Trevor Blackwell, Marc Hedlund, Jessica Livingston, Robert Morris, Greg Mcadoo, Fred Wilson en Stephen Wolfram voor het lezen van concepten hiervan, en aan Ed Dumbill voor de uitnodiging om te spreken.

(Het tweede deel van deze lezing werd Why Startups Condense in America.)