Waarom Startup-hubs Werken
Wil je een startup beginnen? Krijg financiering van Y Combinator.
Oktober 2011
Als je een lijst van Amerikaanse steden bekijkt, gesorteerd op bevolking, dan varieert het aantal succesvolle startups per hoofd van de bevolking met ordes van grootte. Het is alsof de meeste plaatsen zijn besproeid met startup-verdelger.
Ik heb hier jarenlang over nagedacht. Ik kon zien dat de gemiddelde stad als een kakkerlakkenmotel was voor startup-ambities: slimme, ambitieuze mensen gingen erin, maar er kwamen geen startups uit. Maar ik kon nooit precies achterhalen wat er in het motel gebeurde—precies wat al die potentiële startups doodde. [1]
Een paar weken geleden kwam ik er eindelijk achter. Ik stelde de vraag verkeerd. Het probleem is niet dat de meeste steden startups doden. Het is dat de dood de standaard is voor startups, en de meeste steden redden ze niet. In plaats van te denken dat de meeste plaatsen zijn besproeid met startup-verdelger, is het nauwkeuriger om te denken dat alle startups vergiftigd zijn, en een paar plaatsen zijn besproeid met het tegengif.
Startups op andere plaatsen doen gewoon wat startups van nature doen: falen. De echte vraag is, wat redt startups op plaatsen als Silicon Valley? [2]
Omgeving
Ik denk dat er twee componenten zijn voor het tegengif: in een plaats zijn waar startups het coole ding zijn om te doen, en toevallige ontmoetingen met mensen die je kunnen helpen. En wat ze allebei drijft, is het aantal startup-mensen om je heen.
De eerste component is bijzonder nuttig in de eerste fase van het leven van een startup, wanneer je van louter interesse in het starten van een bedrijf naar het daadwerkelijk doen ervan gaat. Het is een behoorlijke sprong om een startup te beginnen. Het is een ongebruikelijke zaak. Maar in Silicon Valley lijkt het normaal. [3]
Op de meeste plaatsen, als je een startup begint, behandelen mensen je alsof je werkloos bent. Mensen in de Valley zijn niet automatisch onder de indruk van je, alleen omdat je een bedrijf begint, maar ze besteden wel aandacht. Iedereen die hier al enige tijd is, weet dat hij niet standaard sceptisch moet zijn, hoe onervaren je ook lijkt of hoe onbelovend je idee ook klinkt, omdat ze allemaal onervaren oprichters hebben gezien met onbelovend klinkende ideeën die een paar jaar later miljardairs waren.
Het hebben van mensen om je heen die geven om wat je doet, is een buitengewoon krachtige kracht. Zelfs de meest wilskrachtige mensen zijn er vatbaar voor. Ongeveer een jaar nadat we Y Combinator begonnen, zei ik iets tegen een partner bij een bekend VC-bedrijf dat hem de (onjuiste) indruk gaf dat ik overwoog een nieuwe startup te beginnen. Hij reageerde zo enthousiast dat ik mezelf een halve seconde overwoog het te doen.
In de meeste andere steden voelt het vooruitzicht om een startup te beginnen gewoon niet reëel. In de Valley is het niet alleen reëel, maar ook modieus. Dat zorgt ongetwijfeld ervoor dat veel mensen startups beginnen die dat niet zouden moeten doen. Maar ik denk dat dat oké is. Weinig mensen zijn geschikt om een startup te runnen, en het is erg moeilijk om van tevoren te voorspellen wie dat wel is (zoals ik maar al te goed weet uit de branche van het proberen van tevoren te voorspellen), dus veel mensen die startups beginnen die dat niet zouden moeten doen, is waarschijnlijk de optimale situatie. Zolang je op een punt in je leven bent waarop je het risico op falen kunt dragen, is de beste manier om erachter te komen of je geschikt bent om een startup te runnen, om het te proberen.
Toeval
De tweede component van het tegengif zijn toevallige ontmoetingen met mensen die je kunnen helpen. Deze kracht werkt in beide fasen: zowel in de overgang van de wens om een startup te beginnen naar het beginnen ervan, als de overgang van het beginnen van een bedrijf naar succes. De kracht van toevallige ontmoetingen is variabeler dan mensen om je heen die zich bekommeren om startups, wat een soort achtergrondstraling is die iedereen gelijk beïnvloedt, maar op zijn sterkst is het veel sterker.
Toevallige ontmoetingen produceren wonderen om de rampen te compenseren die startups kenmerkend treffen. In de Valley gebeuren er voortdurend vreselijke dingen met startups, net zoals met startups overal. De reden dat startups hier eerder slagen, is dat er ook geweldige dingen met hen gebeuren. In de Valley heeft bliksem een tekenbit.
Je begint bijvoorbeeld een site voor studenten en je besluit om de zomer naar de Valley te verhuizen om eraan te werken. En dan loop je op een willekeurige straat in een buitenwijk in Palo Alto toevallig Sean Parker tegen het lijf, die het domein heel goed begrijpt omdat hij zelf een vergelijkbare startup begon, en ook alle investeerders kent. En bovendien heeft hij geavanceerde opvattingen, voor 2004, over oprichters die de controle over hun bedrijven behouden.
Je kunt niet precies zeggen wat het wonder zal zijn, of zelfs maar zeker dat er een zal gebeuren. Het beste wat je kunt zeggen is: als je in een startup-hub bent, zullen er waarschijnlijk onverwachte goede dingen met je gebeuren, vooral als je ze verdient.
Ik wed dat dit zelfs geldt voor startups die we financieren. Zelfs met ons die eraan werken om dingen bewust in plaats van per ongeluk te laten gebeuren, is de frequentie van nuttige toevallige ontmoetingen in de Valley zo hoog dat het nog steeds een significante toename is van wat we kunnen leveren.
Toevallige ontmoetingen spelen een rol zoals ontspanning een rol speelt bij het krijgen van ideeën. De meeste mensen hebben de ervaring gehad om hard aan een probleem te werken, het niet te kunnen oplossen, op te geven en naar bed te gaan, en dan 's ochtends in de douche het antwoord te bedenken. Wat ervoor zorgt dat het antwoord verschijnt, is je gedachten een beetje te laten drijven—en zo af te drijven van het verkeerde pad dat je gisteravond volgde en naar het juiste pad ernaast.
Toevallige ontmoetingen laten je kennissen op dezelfde manier drijven als douchen je gedachten laat drijven. Het cruciale in beide gevallen is dat ze precies de juiste hoeveelheid drijven. De ontmoeting tussen Larry Page en Sergey Brin was een goed voorbeeld. Ze lieten hun kennissen drijven, maar slechts een beetje; ze ontmoetten allebei iemand met wie ze veel gemeen hadden.
Voor Larry Page was de belangrijkste component van het tegengif Sergey Brin, en vice versa. Het tegengif zijn mensen. Het is niet de fysieke infrastructuur van Silicon Valley die het laat werken, of het weer, of iets dergelijks. Die hielpen het op gang, maar nu de reactie zelfvoorzienend is, zijn het de mensen die het aandrijven.
Veel waarnemers hebben opgemerkt dat een van de meest onderscheidende dingen van startup-hubs de mate is waarin mensen elkaar helpen, zonder de verwachting iets terug te krijgen. Ik weet niet zeker waarom dit zo is. Misschien komt het doordat startups minder een nulsomspel zijn dan de meeste soorten bedrijven; ze worden zelden door concurrenten gedood. Of misschien komt het doordat zoveel startup-oprichters een achtergrond in de wetenschappen hebben, waar samenwerking wordt aangemoedigd.
Een groot deel van de functie van YC is het versnellen van dat proces. We zijn een soort Valley binnen de Valley, waar de dichtheid van mensen die aan startups werken en hun bereidheid om elkaar te helpen beide kunstmatig worden versterkt.
Aantallen
Beide componenten van het tegengif—een omgeving die startups aanmoedigt, en toevallige ontmoetingen met mensen die je helpen—worden gedreven door dezelfde onderliggende oorzaak: het aantal startup-mensen om je heen. Om een startup-hub te creëren, heb je veel mensen nodig die geïnteresseerd zijn in startups.
Er zijn drie redenen. De eerste is uiteraard dat als je niet genoeg dichtheid hebt, de toevallige ontmoetingen niet plaatsvinden. [4] De tweede is dat verschillende startups zulke verschillende dingen nodig hebben, dus je hebt veel mensen nodig om elke startup te voorzien van wat ze het meest nodig hebben. Sean Parker was precies wat Facebook in 2004 nodig had. Een andere startup had misschien een database-man nodig, of iemand met connecties in de filmindustrie.
Dit is overigens een van de redenen waarom we zoveel bedrijven financieren. Hoe groter de gemeenschap, hoe groter de kans dat deze de persoon bevat die dat ene ding heeft dat je het meest nodig hebt.
De derde reden waarom je veel mensen nodig hebt om een startup-hub te creëren, is dat zodra je genoeg mensen hebt die geïnteresseerd zijn in hetzelfde probleem, ze de sociale normen beginnen te bepalen. En het is een bijzonder waardevol ding wanneer de sfeer om je heen je aanmoedigt om iets te doen dat anders te ambitieus zou lijken. Op de meeste plaatsen trekt de sfeer je terug naar het gemiddelde.
Ik vloog een paar dagen geleden naar de Bay Area. Ik merk dit elke keer als ik over de Valley vlieg: op de een of andere manier voel je dat er iets aan de hand is. Natuurlijk voel je welvaart aan hoe goed onderhouden een plek eruitziet. Maar er zijn verschillende soorten welvaart. Silicon Valley ziet er niet uit als Boston, of New York, of LA, of DC. Ik probeerde mezelf af te vragen welk woord ik zou gebruiken om het gevoel te beschrijven dat de Valley uitstraalde, en het woord dat me te binnen schoot was optimisme.
Noten
[1] Ik zeg niet dat het onmogelijk is om te slagen in een stad met weinig andere startups, alleen moeilijker. Als je voldoende goed bent in het genereren van je eigen moraal, kun je overleven zonder externe aanmoediging. Wufoo was gevestigd in Tampa en ze slaagden. Maar de Wufoos zijn uitzonderlijk gedisciplineerd.
[2] Overigens is dit fenomeen niet beperkt tot startups. De meeste ongebruikelijke ambities mislukken, tenzij de persoon die ze heeft de juiste gemeenschap weet te vinden.
[3] Het starten van een bedrijf is gebruikelijk, maar het starten van een startup is zeldzaam. Ik heb het onderscheid tussen de twee elders besproken, maar in wezen is een startup een nieuw bedrijf dat is ontworpen voor schaal. De meeste nieuwe bedrijven zijn dienstverlenende bedrijven en behalve in zeldzame gevallen schalen die niet.
[4] Terwijl ik dit schreef, had ik een demonstratie van de dichtheid van startup-mensen in de Valley. Jessica en ik fietsten naar University Ave in Palo Alto om te lunchen bij de fantastische Oren's Hummus. Toen we binnenkwamen, ontmoetten we Charlie Cheever die bij de deur zat. Selina Tobaccowala stopte om hallo te zeggen op weg naar buiten. Toen kwam Josh Wilson binnen om een afhaalmaaltijd op te halen. Na de lunch gingen we frozen yogurt halen. Onderweg ontmoetten we Rajat Suri. Toen we bij de yogurtzaak kwamen, troffen we Dave Shen daar aan, en toen we naar buiten liepen, kwamen we Yuri Sagalov tegen. We liepen een blok of zo met hem en kwamen Muzzammil Zaveri tegen, en een blok later ontmoetten we Aydin Senkut. Dit is het dagelijkse leven in Palo Alto. Ik probeerde geen mensen te ontmoeten; ik was gewoon aan het lunchen. En ik weet zeker dat voor elke startup-oprichter of investeerder die ik zag en die ik kende, er 5 meer waren die ik niet kende. Als Ron Conway bij ons was geweest, had hij 30 mensen ontmoet die hij kende.
Dank aan Sam Altman, Paul Buchheit, Jessica Livingston en Harj Taggar voor het lezen van concepten hiervan.